Λίστα αντικειμένων
Κλίκ για μεγέθυνση
To γράμμα του ετοιμοθάνατου 19χρονου το 1919
1919. Η γρίπη που εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο με εκατομμύρια νεκρούς άγγιξε φυσικά και την Πάτρα. Το Σάββατο 13 Απριλίου 1919 οι Πατρινοί συγκινούνται με μια επιστολή που δημοσιεύτηκε στον Τύπο, στην εφημερίδα «Το Φως» των Μάκη Αθανασίου - Θέμη Σωτηρίου, επιστολή ενός 19χρονου Πατρινού που είχε προσβληθεί από την γρίπη και ήταν ετοιμοθάνατος.
Ο Παναγιώτης Μιχ. Μιχαλόπουλος, δευτεροετής φοιτητής της Ιατρικής, από τα Δεμέστιχα θέλησε με ένα συγκλονιστικό κείμενο να δημοσιοποιήσει το πρόβλημά του.
Οι απόγονοί του θυμούνται ακόμα εκείνο το γράμμα, που δημοσιεύουμε σήμερα.
Αξίζει να σημειωθεί πως η οικογένειά του είχε πληγεί από τραγωδία λίγες μέρες νωρίτερα: «…προ ημερών απελθούσης προσφιλούς αδελφής μου Μαρίας», γράφει ο άτυχος 19ρονος.
Η επιστολή δημοσιεύτηκε, μετά θάνατος, στην 1η σελίδα και συνεχίστηκε στη 2η (το «Φως» είχε δισέλιδη έκδοση τότε). Είχε τίτλο «Τελευταίοι λόγοι ενός ψυχορραγούντος (Υπό του αποθανόντος εν ηλικία 19 ετών δευτεροετούς φοιτητού της Ιατρικής Παν. Μ. Μιχαλόπουλου)» και αξίζει να τη διαβάσετε, είναι απίστευτα ωμή όσο και τραγική:
«Ω! κενή δόξα και ζωή αμφίβολος γεμάτη κόπους και βασάνους. Ω! ελπίς ψεύτικη των ανθρώπων περικυκλωμένη από τόσους κινδύνους και ενέδρας της ψυχής μου. Εφθασεν το τέλος των σαρκικών δεινών. Τι εγίνατε ηδονές και απολαύσεις; Τι ωφέλειαν μοι εδόσατε;
Αγαπητοί συγγενείς, συμπολίται και φίλοι μετά δύο ώρας αποχωριζόμεθα. Μάχαιρα πίπτει επί της κεφαλής μου. Πάντες οι διαλογισμοί μου αφανίζονται, αι ιδέαι μου διασκορπίζονται. Εγκαταλείπω πάντα τα όνειρά μου, της βραχυτάτης, ταραχώδους και πεπλανημένης ζωής μου. Γράψατε προς την αγαπητήν μου Ανδριάναν ως και εις άπαντας τους παρεπιδημούντας συγγενείς μη θλίβονται διά την απώλειάν μου. Ειπέτε τους ο Παναής δεν απέθανε κατά το πνεύμα αλλ’ απλώς μεταβαίνει εις την ζωήν της αθανασίας εκεί όπου η ζωή είναι άπειρος, άλυπος και αθάνατος.
Εκ της φθοράς εις την αφθαρσίαν, εκεί όπου βασιλεύει η αγάπη και η αλήθεια. Μη πτοήσθε αγαπητοί, πάντες να διατηρήσετε την ψυχραιμίαν σας και ουδείς να κλαύσει το σαρκίον μου. Τούτο σας λέγω ενδομύχως εξ όλης της καρδίας, Συγκρατήσατε τα δάκρυά σας. Μη διπλασιάζετε την θλίψην των γονέων μου οίτινες πολύ εφρόντισαν διά την πνευματικήν μου ανάπτυξιν. Εξαετή με εισήγαγον εις το δημοτικόν σχολείον και ήδη δευτεροετής Πανεπιστημίου με διακόπτει ο θάνατος. Κατά την διάρκειαν των σπουδών μου εν Πάτραις όσον και εν Αθήναις, πάντες φίλοι τε και συμμαθηταί μου με εξετίμων και μοι παρεχώρουν θέσιν. Είχα δε και το χάρισμα της πνευματικής αντιλήψεως.
Τοιαύτη ήτο η πολιτεία μου διαρκούντων των σπουδών μου. Αγαπητοί παρακούσαντος του Αδάμ το θείον πρόσταγμα εισήλθεν εις τον κόσμον ο θάνατος, πάντες είμεθα υποκείμενοι οι της Εύας απόγονοι. Πάντες όσοι ενθυμούμεθα τον θάνατον ως θνητοί όπου είμεθα. Ουδείς δύναται να διαφύγη αυτό το ποτήριον. Πλούσιοι και πένητες είμεθα ίσοι οι εισερχόμενοι εις τον τάφον. Ουδείς διακρίνεται. Που είνε ο Εκτωρ, ο Ηρακλής, ο Αχιλλεύς, που ο Βασιλεύς Αλέξανδρος και τόσοι άλλοι αήττητοι στρατηγοί; Πάντες ως σκιά ηφανίσθησαν.
Εισερχόμενοι εις τον κόσμον πολλά συλλογιζόμεθα μη γνωρίζοντες το πικρότατον τέλος μας. Χθες ήμην με θυμόν και επάτουν την γην περιχαρής και τώρα η γη με σκεπάζει κατεφρονημένον. Μη θηρεύομεν πλούτον και δόξαν, πάντα ταύτα εισίν φθαρτά και ανάξια. Ηδη απέρχομαι σήμερον και πλέον δεν επιστρέφω. Σεις μάλλον έρχεσθε να με συναντήσητε εις την μακαρίαν ζωήν της αθανασίας όπου δεν έχει τέλος ποτέ. Εκεί θα με εύρητε συνοικούντα μετά της προ ημερών απελθούσης προσφιλούς αδελφής μου Μαρίας. Εκεί, αγαπητοί θα σας ετοιμάσω φιλοξενίαν και θα παρασταθώ συνήγορος.
Μη θρηνήτε αγαπητοί παν ότι εγκαταλείπω εδώ θα αναπληρώσω εκεί,. Ουδέποτε θα σας λησμονήσω ως και εις το φοβερόν εκείνο κριτήριον θα σας ενισχύσω αν και προσωποληψία εκεί δεν χωρεί. Ας έχωμεν ενώπιόν μας την βραχύτητα της παρούσης ζωής και ταλαιπωρίαν της φύσεως, στοχασθώμεν την ρίζαν της γενεαλογίας ας συλλογισθώμεν αγαπητοί με πόσας ταλαιπωρίας και θλίψεις εισερχόμεθα εις αυτόν πολιτευόμεθα και πάλιν με πόνο εξερχόμεθα. Η ενθύμισίς μας ταχέως παρέρχεται ως αστραπή αφανίζεται, τρέχει δρομαίως προς τον θάνατον διά τούτο πρέπει να ετοιμάζωμεν τα εντάφιά μας. Ας ταπεινωθώμεν αγαπητοί ή να κλίνωμεν την κεφαλήν εις όλας τας συμφοράς όπου μας στέλλει ο Κύριος ας τα δεχθώμεν από την Θεϊκήν χείρα ως φάρμακον ητοιμασμένον. Η ώρα εγγίζει αγαπητοί ανάγκη να επιταχύνω. Πάντα τα προ μικρού κινητά όργανα του σώματός μου μένουν νεκρά ανενέργητα οι οφθαλμοί μου κλείουσι η γλώσσα σιγά δεδεμένοι οι πόδες ακίνητοι, αι δυνάμεις μου αφανίζονται. Ουδείς δύναται πλέον να με βοηθήση. Ηδη απέρχομαι εις οδόν, ην ουδέποτε εταξείδευσα. Αν ολίγον παρήλθον τον όρον της διακρίσεως συγχωρήσατέ με. Κηδεύσατέ με απλώς και πλήρει σιγή. Συγχωρήσατε με και ο Θεός μεθ’ υμών.
Σχετικές Φωτογραφίες
Λίστα αντικειμένων
